اپاندیموم : علت، علائم و انواع آن!

فهرست مطالب
اپاندیموم

اپاندیموم نوع نادری از تومورهای مغزی گلیوم» است. این تومورها از سلول‌­های اپاندیمال مغز یا نخاع شروع می­‌شوند. اپاندیموم هم در کودکان و هم در بزرگسالان ایجاد می­‌شود. علائم این تومور به این بستگی دارد که تومور در مغز یا نخاع باشد. علائم شایع این تومور شامل سردرد و تهوع یا استفراغ است.

اپاندیموم چیست؟

اپاندیموم‌­ها از سلول­‌های اپاندیمال منشا می­‌گیرند. این سلول‌­ها نواحی سرشار از مایع در مغز (بطن­‌های مغز) و نخاع را می‌پوشانند. در بزرگسالان، بیشتر اپاندیموم‌­ها از سلول­‌های اپاندیمال پوشاننده نخاع شروع می‌­شوند. این تومورها می‌‌توانند به مایع اطراف مغز پخش شوند. علت نامگذاری اپندیم به این دلیل است که از سلول‌های خاصی از گلیا تشکیل شده است که به عنوان اپندیموسیت یا به طور ساده‌تر سلول‌های اپاندیمی شناخته می‌شوند. اپاندیموم‌ها می‌توانند هم نئوپلاسم‌هایی خوش خیم و هم نئوپلاسم‌هایی بدخیم باشند.

تفاوت بین تومور خوش خیم و تومور بدخیم

تومور خوش‌خیم توده‌ای از سلول‌های غیرطبیعی است که به کندی رشد می‌کند، قدرت نفوذ کمی دارد و به همان اندازه قدرت متاستاز کمی دارد. در مقابل، تومور بدخیم یک توده سلولی غیرطبیعی است که به سرعت رشد می‌کند، قدرت نفوذ بالایی دارد و تقریباً همیشه قدرت متاستاز بالایی دارد. منظور از قدرت نفوذ، توانایی تأثیرگذاری بر نواحی تشریحی مجاور است.

آناتومی مخ، مخچه، ساقه مغز، هیپوتالاموس و غده هیپوفیز

انواع اپاندیموم‌

اپاندیموم‌­ها بر اساس ظاهر سلول­‌هایشان زیر میکروسکوپ گروه‌­بندی می‌­شوند. انواع مختلفی از آن‌ها وجود دارد که عبارت­ند از:

  • ساب‌­اپاندیموم
  • میکسوپاپیلاری (میگزوپاپیلاری)
  • اپاندیموم (که خود به انواع پاپیلاری، سلول شفاف و تانیسیتیک تقسیم می‌­شود)
  • آناپلاستیک

تحقیقات اخیر نشان می­‌دهند که نوعی اپاندیموم نیز وجود دارد که دارای تغییر ژنی خاصی است. به این نوع، نوع فیوژن-مثبت رِلا گفته می‌­شود.

درجه­ (گرید)

اپاندیموم­‌ها را با توجه به سرعت رشد نیز به چند گروه تقسیم می­‌کنند. در واقع با این کار «درجه» تومور را مشخص می‌کنند. این تومورها می­‌توانند درجه پایین (رشد کند) یا درجه بالا (رشد سریع) باشند. در اکثر انواع تومورهای مغز، پزشکان معمولا با توجه به درجه تومور، می‌­توانند ذهنیتی نسبت به رفتار تومور پیدا کنند. اما در ependymoma، ظاهر سلول در زیر میکروسکوپ (درجه) همیشه با رفتار تومور هم‌خوانی ندارد. بنابراین ممکن است درجه تومور در مورد احتمال رشد یا پخش تومور اطلاعات زیادی در اختیار پزشک قرار ندهد.

میزان شیوع

ependymoma‌ها تومورهای نادری هستند و حدود 2 درصد تومورهای مغزی را تشکیل می‌دهند. اکثر آن‌ها درجه بالا هستند (رشد سریع).

عوامل خطر اپاندیموم

پزشکان و محققان توافق دارند که حداقل دو حالت وجود دارد که می‌تواند باعث بروز اپندیموم شود. پرتودرمانی قبلی سر، لازم به ذکر است که برخی از علما در این باره نظر دیگری دارند، آنها در واقع معتقدند که رادیوتراپی اثر مضری ندارد. مبتلا به نوروفیبروماتوز نوع II، یک بیماری ژنتیکی-ارثی نادر است که باعث ظهور تومورهای مختلف در سیستم عصبی می‌شود.

علائم و عوارض اپاندیموم

علائم و نشانه‌های اپندیموم به محل شروع خود اپاندیموم بستگی دارد.
اگر تومور در نخاع باشد، بیمار معمولاً علائم زیر را احساس می‌کند:

  • درد در گردن یا پشت، بسته به محل دقیق توده تومور
  • بی حسی و یا ضعف در بازوها یا پاها.
  • مشکلات کنترل مثانه

اگر نئوپلاسم در مغز قرار داشته باشد، تصویر علائم معمولاً شامل موارد زیر است:

  • سردرد
  • حالت تهوع و استفراغ به خصوص در صبح
  • تشنج
  • بینایی ضعیف

بی حسی و احساس ضعف در اندام‌ها (اعم از بالا و پایین) تنها یک طرف بدن. زمانی که اپاندیموم‌ها بر لوب فرونتال یا جداری مغز تأثیر می‌گذارند، آنها اختلالات معمولی هستند.
مشکلات هماهنگی و تعادل. این‌ها علائم معمول زمانی هستند که اپاندیموم در نزدیکی لوب تمپورال مغز رخ داده است. تغییرات خلق و خوی (مثلاً تحریک پذیری ناگهانی) و تغییرات شخصیتی. آن‌ها زمانی رخ می‌دهند که اپندیموم نزدیک به لوب فرونتال مغز باشد. سردرد، تهوع و استفراغ به دلیل افزایش فشار داخل جمجمه‌ای (یا داخل جمجمه ای) است. علائم اپاندیموما اگر شدید باشد، تغییر در جریان طبیعی CSF می‌تواند منجر به شروع یک وضعیت پاتولوژیک به نام هیدروسفالی شود.

اپاندیموم چیست

آزمایش‌های تشخیص اپاندیموم

برای تشخیص و مرحله‌بندی باید یک سری آزمایش‌­ها انجام شوند. پزشک اندازه تومور و محل تومور را بررسی می­‌کند. این کار به پزشک کمک می­‌کند تا برای درمان برنامه­‌ریزی کند. آزمایش‌­هایی که احتمالا باید انجام شوند عبارتند از:

درمان اپاندیموم

درمان اصلی، جراحی است. همچنین ممکن است بیمار تحت پرتو درمانی و شیمی­‌درمانی نیز قرار گیرد.

جراحی

نوع دقیق جراحی که روی بیمار انجام می­‌شود به محل تومور بستگی دارد. جراح مغز و اعصاب هر چقدر از تومور را که ممکن باشد برمی­‌دارد.

پرتو درمانی

در پرتو درمانی از اشعه ایکس پرانرژی برای از بین بردن سلول­های سرطانی استفاده می‌­شود. ممکن است بیمار پس از جراحی تحت پرتو درمانی قرار گیرد تا خطر بازگشت تومور کاهش یابد. اگر اپاندیموم به مایع اطراف مغز (مایع مغزی نخاعی) پخش شود، معمولا پرتو درمانی روی کل مغز و نخاع انجام می­‌شود. اگر در مایع مغزی نخاعی سلول سرطانی وجود نداشته باشد، ممکن است فقط محل تومور تحت پرتو درمانی قرار گیرد.

بازگشت (عود)

در این صورت ممکن است پزشک متخصص، پرتو درمانی یا شیمی‌­درمانی را به منظور کوچک کردن تومور توصیه کند. این روش­های درمانی می­‌توانند رشد تومور را کند کرده و حال بیمار را بهتر کنند.

پیگیری (فالو آپ)

بیمار بعد از پایان درمان نیز مرتبا با پزشک یا پرستار خود ملاقات می­‌کند. پزشک در هر قرار ملاقات بیمار را معاینه می­‌کند. پزشک درباره حال و احوال بیمار از او سوال می­‌پرسد، و سوالاتی از این قبیل نیز از بیمار می‌­پرسد: آیا علائم یا عوارض جانبی داشته‌­اید؟ و آیا نگران چیزی هستید؟ همچنین ممکن است در برخی از این ملاقات­‌ها اسکن MRI انجام شود.

فاصله بین چکاپ­های بیمار به شرایط فردی او بستگی دارد. برای اپاندیموم­، معمولا هر ۶ ماه یکبار، به مدت دوسال، MRI انجام می‌­شود. سپس هر سال یا هر دو سال یکبار MRI انجام می‌­شود.

کنار آمدن با اپاندیموم

کنار آمدن با تشخیص تومور مغزی هم در عمل و هم از نظر عاطفی بسیار دشوار است. به ویژه اگر فرد به یک تومور نادر مبتلا شود شرایط سخت­‌تر می‌­شود. کسب اطلاعات کافی در مورد نوع تومور، و روش درمان آن می­‌تواند روند کنار آمدن با تومور را آسان­‌تر کند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *