معمولاً روند تشخیصی سرطان پستان‌ها با پزشک عمومی شروع می‌شود که شما را معاینه می‌کند و از شما سؤالاتی در مورد سابقه خانوادگی و شرایط عمومی می‌پرسد. پس از ویزیت، اگر صلاح بداند، می‌تواند به شما پیشنهاد کند که برای ارزیابی عمیق‌تر و انجام آزمایش‌های بعدی به متخصص پستان مراجعه کنید. با این حال، به لطف برنامه پیشگیری، اغلب تشخیص به لطف معاینه ماموگرافی در زنان بدون علامت انجام می‌شود.
روش‌هایی که در زیر به‌اختصار توضیح داده شده است، همگی برای تعیین تشخیص مورد استفاده قرار می‌گیرند و ممکن است پزشک تصمیم بگیرد که شما را فقط به یک یا چند مورد از این تست‌های ابزاری معرفی کند.
ماموگرافی: روش رادیولوژی که بهترین روش تشخیص برای زنان بالای 50 سال است.
یکی از انواع روش‌های تشخیص سرطان پستان‌ها است. ماموگرافی معاینه پستان با اشعه ایکس است. این روش به عنوان یک معاینه تشخیص زودهنگام بدون وجود علائم استفاده می‌شود.
امروزه در ماموگرافی از روش دیجیتالی اشعه ایکس تقریباً به طور انحصاری استفاده می‌شود که در آن تصاویر مستقیماً در رایانه ذخیره می‌شوند و می‌توان آنها را روی صفحه‌نمایش مشاهده و بزرگ کرد.
ضبط معمولاً در حالت ایستاده انجام می‌شود. برای انجام این کار، سینه بین دو ورقه پلکسی تحت‌فشار قرار می‌گیرد، زیرا اگر بافت اشعه ایکس تا حد امکان نازک باشد، می‌توان تصویر اشعه ایکس را بهتر ارزیابی کرد. این می‌تواند ناراحت‌کننده و احتمالاً کمی دردناک باشد. هر دو سینه از دو جهت ثبت می‌شوند: از بالابه‌پایین و مورب از وسط به پهلو.
ضمناً: ماموگرافی را می‌توان به‌راحتی و با خیال راحت با ایمپلنت انجام داد.
خانم‌ها باید قبل از معاینه از دئودورانت‌ها اجتناب کنند زیرا می‌توانند لایه‌ای روی پوست باقی بگذارند که در عکسبرداری اشعه ایکس دیده می‌شود.
زمان بررسی
بهترین زمان برای انجام ماموگرافی در نیمه اول سیکل، یعنی در طول پریود یا در هفته اول بعد از آن است. سپس پستان آن‌قدر حساس نیست و همچنین نرم‌تر می‌شود تا عکسبرداری با اشعه ایکس بهتر ارزیابی شود. اگر ماموگرافی برای نشان دادن یک یافته غیرطبیعی باشد، می‌توان آن را در سریع‌ترین زمان ممکن انجام داد.
برای زنان پس از یائسگی، زمان معاینه مهم نیست.
اهمیت ماموگرافی
هر توموری با ماموگرافی تشخیص داده نمی‌شود. تخمین زده می‌شود که 10 تا 15 درصد شناسایی نشده باقی می‌مانند. اینکه یک پزشک تا چه حد می‌تواند با اشعه ایکس پستان را ارزیابی کند، از جمله به تراکم بافت بستگی دارد. در مورد خانم‌های جوان‌تر و کسانی که داروهای حاوی هورمون (قرص، مارپیچ‌های هورمونی، درمان جایگزینی هورمون) مصرف می‌کنند یا در حال حاضر در حال شیردهی هستند، اشعه ایکس ممکن است نتواند اطلاعات درست و دقیقی در اختیار ما قرار دهد. در این شرایط ممکن است قطع داروها در ماه معاینه یا استفاده از روش‌های تصویربرداری دیگر در صورت نامشخص بودن یافته‌ها منطقی باشد.
سونوگرافی:
تکنیک رادیولوژی که از بازتاب پرتو اولتراسوند برای تشکیل تصویری از اندام‌های داخلی بدن استفاده می‌کند. علاوه بر تعیین ماهیت یک گره، امکان تمایز ندول‌های جامد از کیست را فراهم می‌کند. یک کاوشگر کوچک اولتراسوند یک پرتو اولتراسوند منتشر می‌کند که بازتاب آن توسط کامپیوتر به تصویر تبدیل می‌شود. در داخل کاوشگر می‌توان وسیله‌ای قرارداد که رگ‌های خونی و جریان خون درون آنها را تجسم می‌کند. این بسیار مفید است؛ زیرا وجود تومور جریان خون را تغییر می‌دهد. سونوگرافی بدون درد است و تنها چند دقیقه طول می‌کشد. در زنان جوان با سینه‌های عمدتاً غده‌ای، سونوگرافی ارزیابی دقیق‌تری نسبت به ماموگرافی است.
ام ار ای:
(MRI) تکنیک رادیولوژیکی که از میدان‌های مغناطیسی برای پردازش تصاویر دقیق از ساختارهای داخلی بدن استفاده می‌کند. برای بهترین نتیجه ضروری است که تا حد امکان روی تختی که داخل یک استوانه فلزی است دراز کشیده و ثابت بمانید. قبل از ورود به سیلندر لازم است تمام اجسام فلزی را جدا کنید. افرادی که دارای ضربان‌ساز یا سایر گیره‌های فلزی جراحی هستند به دلیل میدان مغناطیسی نمی‌توانند MRI انجام دهند. اگر از کلاستروفوبیا رنج می‌برید، باید به پزشک خود اطلاع دهید. کل این عمل می‌تواند تا یک ساعت طول بکشد و بدون درد است. گاهی اوقات یک ماده حاجب به‌صورت داخل وریدی تزریق می‌شود تا تصاویر واضح‌تری به دست آید.
بیوپسی سوزنی:
روشی که اجازه می‌دهد نمونه‌های بافتی از توده پستان با استفاده از سوزنی با گیج بزرگ‌تر از سوزنی که برای آسپیراسیون با سوزن استفاده می‌شود، گرفته شود. گاهی اوقات می‌توان تحت بی‌حسی موضعی انجام داد. مواد گرفته شده در آزمایشگاه توسط پاتولوژیست تجزیه‌وتحلیل می‌شود. پس از معاینه، بسته به تعداد نمونه‌برداری‌های انجام شده، ممکن است یک یا چند هماتوم در ناحیه نمونه‌گیری ایجاد شود. هماتوم‌ها در عرض چند هفته ناپدید می‌شوند.
آسپیراسیون سوزنی:
روش ساده و کوتاه‌مدت سرپایی که اجازه می‌دهد با استفاده از یک سوزن ظریف و یک سرنگ، نمونه‌ای از سلول‌ها از توده پستان (اغلب از یک غدد لنفاوی بزرگ شده زیربغل) گرفته شود. مواد گرفته شده در آزمایشگاه تجزیه‌وتحلیل می‌شود تا ماهیت آن مشخص شود. از آنجایی که سینه حساس است، این روش می‌تواند کمی آزاردهنده باشد. معمولاً نمونه‌برداری تحت کنترل رادیوگرافی یا سونوگرافی انجام می‌شود تا پزشک مطمئن شود که آن را در داخل ضایعه انجام داده است.
بیوپسی اکسیزیونال:
برداشتن کل توده با جراحی که سپس در آزمایشگاه آنالیز می‌شود. تحت بیهوشی عمومی یا موضعی انجام می‌شود. ممکن است یک شب نیاز به بستری‌شدن داشته باشد، اما در برخی مراکز به‌صورت سرپایی (یا جراحی روزانه) انجام می‌شود.
تشخیص سرطان پستان‌ها با کمک سایر تکنیک‌های تصویربرداری
سایر روش های تشخیصی سرطان پستان به شرح زیر است:
گالاکتوگرافی (معاینه اشعه ایکس مجاری شیر)
اگر مجرای شیر خون ترشح کند و ماموگرافی یا سونوگرافی هیچ یافته واضحی را نشان ندهد، علت آن اغلب وجود تومور پاپیلوما در یکی از مجاری شیر است. با گالاکتوگرافی، شکل خاصی از ماموگرافی، می‌توان گذرگاه‌های ظریف را مشاهده کرد. برای این منظور ماده حاجب با استفاده از یک سوزن ظریف به مجرای شیر و انشعابات آن تزریق می‌شود و سپس از پستان عکسبرداری می‌شود.
داکتوسکوپی یا گالاکتوسکوپی (انعکاس مجرای شیر)
از داکتوسکوپی برای تجسم مجاری شیر نیز استفاده می‌شود. یک آندوسکوپ بسیار کوچک به داخل مجرای شیر فشار داده می‌شود تا داخل آن را روی مانیتور مشاهده کند. در طول معاینه، مجرای شیر با محلول نمکی شستشو داده می‌شود و در نتیجه آن را گشاد می‌کنند تا مسیر مجرا و شاخه‌های آن روی صفحه‌نمایش داده شود. با این حال، این روش امروزه به‌ندرت مورداستفاده قرار می‌گیرد.
دوکتوسونوگرافی (سونوگرافی مجاری شیر)
گاهی اوقات از دوکتوسونوگرافی برای تکمیل کهکشانوگرافی استفاده می‌شود. در این معاینه با استفاده از دستگاه سونوگرافی مخصوص با فرکانس بسیار بالا می‌توان تغییرات مجاری شیر را تشخیص داد.
ترموگرافی (تصویر حرارتی)
با این روش تابش حرارتی بافت با استفاده از آنالیز مادون‌قرمز اندازه‌گیری می‌شود. کارسینوم‌ها خون بیشتری دارند و بنابراین گرمای بیشتری را ساطع می‌کنند. با این حال، تغییرات پستان نیز می‌تواند بر روی تصویر حرارتی تأثیر بگذارد. این روش غیرقابل‌اعتماد در نظر گرفته می‌شود و به طور قابل توجهی نسبت به سایر روش‌های تشخیصی پایین‌تر است؛ بنابراین توصیه نمی‌شود.
