ایمونوتراپی سرطان سینه یک روش درمانی مدرن است که اثربخشی خود را در تمام مراحل سرطان‌شناسی نشان داده است. به لطف افزودن پروتکل کلاسیک، درمان با داروهای ایمونوتراپی است که باعث می‌شود، پزشکان به نتایج عالی در درمان سرطان سینه متاستاتیک و سه‌گانه منفی و همچنین عود سرطان دست یابند. هیچ الگوی خاصی برای ایمونوتراپی سرطان سینه وجود ندارد و داروها با درنظرگرفتن ویژگی‌های تومور برای هر فرد خاص انتخاب یا ساخته می‌شوند. پزشکان به طور فعال از ایمونوتراپی استفاده می‌کنند و در طول دهه گذشته تجربه عملی گسترده‌ای در این زمینه جمع‌آوری کرده‌اند.
چه زمانی ایمونوتراپی سرطان سینه انجام می‌شود؟
اهداف اصلی ایمونوتراپی سرطان سینه شامل موارد زیر است:
- توقف یا کاهش رشد تومور اولیه و متاستازها
- برای سرطان غیر قابل جراحی، از متاستاز جلوگیری می کند
- برای سرطان قابل‌برداشت
- برای جلوگیری از عود بعد از جراحی
- افزایش اثربخشی سایر درمان‌ها (شیمی درمانی، پرتودرمانی)
در مراحل اولیه سرطان، با تومورهای بزرگ قابل‌برداشت، پزشک ممکن است داروهای ایمونوتراپی را قبل از جراحی و همراه با شیمی درمانی تجویز کند. این اقدام به کاهش اندازه تومور و تسهیل عمل کمک می‌کند. به‌عنوان‌مثال، به‌جای برداشتن کامل سینه، برداشتن بخشی از آن انجام می‌شود. پس از عمل، ایمونوتراپی بدون شیمی درمانی ادامه می‌یابد و به عنوان جلوگیری از عود سرطان، عمل می‌کند.
اگر پزشکان قصد انجام عمل جراحی برای برداشتن تومور سینه را نداشته باشند، از ایمونوتراپی برای کنترل بیماری استفاده می‌شود. همچنین از رشد و گسترش بیشتر تومور در سراسر بدن جلوگیری می‌کند. این گزینه در مراحل پیشرفته سرطان با متاستاز فعال یا در صورت امتناع زنی از درمان جراحی به هر دلیلی استفاده می‌شود. در مراحل پیشرفته سرطان، ایمونوتراپی با شیمی درمانی، درمان هورمونی و پرتودرمانی ترکیب می‌شود. این به دلیل تحمل عالی و عدم وجود عوارض جانبی جدی امکان‌پذیر است. ایمونوتراپی در همه زنان به یک اندازه مؤثر نیست.
پزشکان یک معاینه اولیه را برای تعیین دقیق اینکه آیا این نوع درمان ضروری است، انجام می‌دهند. این معاینه شامل آزمایشات ژنتیکی و مولکولی مانند موارد زیر هستند:
- تعیین بیان PD-L1
- تعیین بار جهش تومور
- تعیین تعداد گیرنده‌های اینترفرون گاما
- شناسایی نقض سیستم ترمیم عدم تطابق DNA
انواع ایمونوتراپی سرطان سینه
ایمونوتراپی ترکیبی از داروهایی است که سلول‌های سرطانی را با اثر بر قسمت‌های مختلف سیستم ایمنی از بین می‌برند. گاهی اوقات اینها داروهای کارخانه‌ای هستند، گاهی اوقات داروهایی هستند که به صورت جداگانه و با استفاده از سلول‌های ایمنی بدن خود بیمار ساخته می‌شوند. به طور معمول پزشکان از سه گروه اصلی از داروهای ایمنی درمانی استفاده می‌کنند که عبارتند از:
- مهارکننده‌های ایمون پوینت (مهارکننده‌های PD-1/PD-L1، مهارکننده‌های CTLA-4)
- واکسن‌های سرطان
- سلول‌درمانی پذیرشی
مهارکننده‌های ایمون پوینت
مهارکننده‌های ایمن‌پوینت داروهایی هستند که از پنهان‌شدن تومور در برابر حملات طبیعی سیستم ایمنی جلوگیری می‌کنند. به طور معمول، اولین سلول‌های بدخیم در غده پستانی را شناسایی کرده و از بین می‌برد و از ایجاد تومورها جلوگیری می‌کند. متأسفانه، یک تومور می‌تواند نشانه‌های بدخیمی را پنهان کند و به عنوان بافت سالم ظاهر شود. این استتار است که بازدارنده‌های ایست بازرسی پاسخ ایمنی را تشخیص داده و حذف می‌کنند. این گروه شامل داروهای ضد مولکول‌های مختلف تومور از جمله مهارکننده‌های PD-1 یا PD-L1، مهارکننده‌های CTLA-4 است.
واکسن‌های سرطان
واکسن‌های سرطان، ایجاد ایمنی خاص طبیعی را تحریک می‌کنند. این یک نوع درمان کاملاً فردی است، برای ساخت واکسن، پزشکان از اجزای تومور و لکوسیت‌های بیمار استفاده می‌کنند. در آزمایشگاه، لکوسیت‌ها آنتی‌ژن‌های سطحی تومور پستان را معرفی می‌کنند. چنین لکوسیت‌هایی سلول‌های دندریتیک نامیده می‌شوند و پس از ورود مجدد به خون، به طور فعال تومور و متاستاز را پیدا می‌کنند. سلول‌های دندریتیک به شناسایی تومور برای همه سلول‌های دارای قابلیت ایمنی کمک می‌کنند. برخی از آنها مستقیماً کانون‌های بدخیم را تخریب می‌کنند، بخشی دیگر یک حافظه ایمنی طولانی‌مدت برای جلوگیری از عود تشکیل می‌دهند.
سلول‌درمانی پذیرشی ( T CAR)
سلول‌درمانی از نظر تکنولوژیکی یک نوع تغییر پیچیده‌تر در لکوسیت‌های بیمار است که پس از آن بیمار می‌تواند با موفقیت کانون‌های سرطان پستان را بدون توجه به محلی شدن آنها در بدن پیدا کرده و به آنها حمله کند. درمان با سلول‌های T CAR شامل اصلاح ژنتیکی گلبول‌های سفید خون است؛ به این صورت که یک گیرنده ویژه به آنها اضافه می‌شود تا به سلول‌های تومور متصل شود. اطلاعات مربوط به گیرنده جدید در ژنوم لکوسیت‌ها ثابت است و به طور مستقل در نسل‌های جدید آنها تکثیر می‌شود. از فناوری نانو برای مبارزه با سرطان نیز استفاده می‌شود. نانوذرات ترکیبات تصویربرداری (در مرحله تشخیص)، ترکیبات فتوتراپی یا داروها (در مرحله درمان) را به سلول‌های تومور تحویل می‌دهند.
ایمونوتراپی سرطان سینه چگونه انجام می‌شود؟
مهارکننده‌های ایمون پوینت (مهارکننده‌های PD-1/PD-L1، مهارکننده‌های CTLA-4) قابل تزریق هستند. آنها در یک بیمارستان روزانه، تحت‌نظر پزشک پذیرش می‌شوند. بسته به رژیم کلی درمان، دارو هر 3-6 هفته یک بار به صورت داخل وریدی تجویز می‌شود.
واکسن سرطان با سلول‌های دندریتیک به صورت زیر جلدی در بیمارستان روزانه تجویز می‌شود. دوره درمان شامل 3 تا 5 واکسن با فاصله چند هفته است. علاوه بر این، پزشک ممکن است واکسن سرطان دهانه رحم را توصیه کند؛ زیرا ارتباط واضحی بین سرطان دهانه رحم و سرطان سینه وجود دارد.
عفونت ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) یکی از علل شایع سرطان دهانه رحم است. واکسیناسیون به شما امکان می‌دهد در برابر این ویروس ایمنی ایجاد کنید و خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم را 70-90٪ کاهش دهید. ایمونوتراپی پیشگیرانه برای سرطان دهانه رحم به زنان جوانی داده می‌شود که به HPV آلوده نیستند (معمولاً قبل از فعالیت جنسی).
فواید و ویژگی‌های ایمونوتراپی سرطان سینه
هر نوع درمان سرطان مزایا و معایب خود را دارد و ایمونوتراپی نیز از این قاعده مستثنی نیست. ایمونوتراپی سرطان سینه، در مقایسه با رویکردهای سنتی برای درمان سرطان در انکولوژی (پرتودرمانی و شیمی درمانی)، با موارد زیر مشخص می‌شود:
- امکان درمان طولانی مدت، بدون کاهش قابل توجهی در کیفیت زندگی
- عوارض کمتری مانند نوروپاتی محیطی، اختلالات هورمونی، اثرات بر قلب و ریه‌ها، تضعیف سیستم ایمنی.
- عوارض جانبی کمتر مشخص، به‌استثنای خطر اسهال، واکنش‌های آلرژیک به شکل بثورات، خستگی، واکنش‌های خودایمنی (پاسخ ایمنی شدید مبنای لغو ایمونوتراپی است.)
- توانایی مقابله با واکنش‌های نامطلوب ایمونوتراپی در انکولوژی با کمک درمان نگهدارنده، مانند استروئیدها.
- پاسخ مثبت به درمان که بیشتر از پس از شیمی درمانی طول بکشد. این به شما امکان می‌دهد برخی از انواع سرطان را شکست دهید.
- توانایی تحت کنترل نگه‌داشتن فرایند تومور
و همچنین ایمونوتراپی در انکولوژی:
- هنگامی که با سایر درمان‌های سرطان استفاده می‌شود، پیش آگهی را بهبود می‌بخشد، مدت اثر درمانی را افزایش می‌دهد.
- احتمال عود سرطان را کاهش می‌دهد. رشد تومور را کند می‌کند، در حالی که روش‌های دیگر سلول‌های غیرطبیعی را از بین می‌برند.
- می‌تواند اثربخشی خود را در جایی نشان دهد که سایر روش‌های مبارزه با سرطان شکست خورده‌اند.
- می‌تواند برای درمان تومورهای بدخیم با موقعیت‌های مختلف استفاده شود.
معایب ایمونوتراپی سرطان سینه چیست؟
اولین نکته مهم این است که ایمونوتراپی برای همه مناسب نیست. اثر استفاده از ایمونوتراپی در انکولوژی با تومورهای محلی یکسان در بیماران مختلف نتیجه درمانی متفاوتی را ارائه می‌دهد. به این معنا که هرچه ایمنی‌زایی سلول سرطانی بالاتر باشد، توانایی برانگیختن پاسخ ایمنی بدن را داشته باشد، ایمونوتراپی بهتر عمل می‌کند.
عوارض جانبی آن شامل: تب، ضعف شدید، لرز، افزایش وزن است. بر خلاف پرتودرمانی و شیمی درمانی، ایمونوتراپی کندتر عمل می‌کند. از آنجایی که منابع خود بدن در افزایش فعالیت ایمنی در پاسخ به درمان نقش دارد.
