سرطان‌های خون دسته وسیعی از سرطان‌ها هستند که تقریباً ۱۰ درصد از سرطان‌های تشخیص‌داده‌شده در سال را تشکیل می‌دهند. بااین‌حال، همیشه مشخص نیست که دقیقاً چه هستند، نه برای کسانی که تشخیص داده می‌شوند و نه برای افراد نزدیک به آنها. به سرطان خون اصطلاحاً لوسمی نیز گفته می‌شود. بیشتر این سرطان‌ها از مغز استخوان شروع می‌شوند، جایی که سلول‌های خونی از سلول‌های بنیادی ساخته می‌شوند. گلبول‌های خون عبارت‌اند از:
- گلبول‌های قرمز، سلول‌هایی که اکسیژن را با مبادله با دی‌اکسیدکربن به هر قسمت از بدن منتقل می‌کنند تا سپس توسط بدن دفع شود.
- گلبول‌های سفید که بخشی از سیستم ایمنی بدن هستند و با عفونت‌ها مبارزه می‌کنند.
- پلاکت‌هایی که به لخته شدن خون و بهبود زخم کمک می‌کنند.
بسته به نوع سرطان خون، درمان و امید به زندگی متفاوت است.
در این بخش از مقالات ایران سرطان، قصد داریم تا به معرفی کامل سرطان خون بپردازیم. در ادامه شما با انواع، علائم، نحوه درمان و بهبودی سرطان خون آشنا خواهید شد.
علت ایجاد سرطان خون
علت اصلی سرطان خون در حال حاضر نقض ساختار مولکولی در کروموزوم‌ها در نظر گرفته می‌شود. این بیماری به دلیل تعدادی از عوامل ایجاد می‌شود، از جمله:
- ضعف ایمنی
- بیماری‌های ویروسی به‌عنوان‌مثال، در کودکان، لوسمی اغلب پس از آنفولانزا ایجاد می‌شود.
- قرارگرفتن در معرض تشعشع
- تماس دائمی با مواد شیمیایی خطرناک و ترکیبات آنها.
- شیمی‌درمانی با استفاده از گروه خاصی از داروها
- بیماری‌های ارثی
- آسیب‌شناسی‌های خون
- سیگارکشیدن
- عامل ژنتیکی
در میان علل سرطان خون، حتی عامل سن نیز متمایز است. اغلب، لوسمی در کودکان زیر ۱۵ سال و افراد بالای ۵۵ سال تشخیص داده می‌شود.
انواع سرطان خون
انواع مختلف سرطان خون را می‌توان به دو زیرگروه بزرگ تقسیم کرد:
- حاد
- مزمن
اولی کودکان را بیشتر از بزرگسالان تحت تأثیر قرار می‌دهد و حالت تهاجمی‌تری دارد. از سوی دیگر، سرطان خون مزمن طی سال‌ها کندتر رشد می‌کند و در بزرگسالان بیشتر تشخیص داده می‌شود. در این دو زیرگروه، چهار نوع اصلی وجود دارد:
لوسمی میلوئیدی مزمن (CML):
لوسمی مزمن میلوئیدی (CML) توسط یک جهش کروموزومی ایجاد می‌شود. دو جفت از بیست و سه کروموزوم موجود در هسته سلول‌های انسانی به‌اشتباه جابه‌جا می‌شوند که منجر به کروموزوم فیلادلفیا و ژن معیوب می‌شود. این ژن باعث می‌شود که گلبول‌های سفید خون به نام گرانولوسیت به طور غیرقابل‌کنترلی در مغز استخوان تکثیر شوند و به تعداد زیاد وارد خون محیطی شوند.
لوسمی میلوئیدی مزمن در مراحلی ایجاد می‌شود که طی سالیان متمادی از یکی به دیگری پیشرفت می‌کند. هر یک از آنها علائم و نشانه‌های خاص خود را دارند. در ابتدا تعداد آنها زیاد نیست، اما با تجمع سلول‌های خونی نابالغ، بیماری‌های مختلف می‌تواند تشدید شود که نشان‌دهنده پیشرفت بیماری است. سه مرحله CML وجود دارد:
- فاز مزمن
- فاز تسریع شده
- بحران انفجاری
خوشبختانه، در بیشتر موارد، بیماری در مرحله اول، زمانی که علائم هنوز جزئی هستند، تشخیص داده می‌شود. بااین‌حال، لوسمی گاهی اوقات در مرحله پیشرفته، زمانی که به‌سرعت پیشرفت می‌کند، تشخیص داده می‌شود.
ویژگی‌های فاز مزمن
در این مرحله بیمار چندین علامت جزئی مانند خستگی مزمن، سردرد، درد در اندام‌ها و کاهش وزن را نشان می‌دهد. در معاینه فیزیکی، بیمار به طور معمول دارای طحال بزرگ شده است. اکثر بیماران در این مرحله تشخیص داده می‌شوند که در آن استفاده به‌موقع از داروهایی که کروموزوم فیلادلفیا را مهار می‌کنند، می‌تواند بیماری را برای سال‌ها و در برخی موارد به طور دائم کنترل کند.
ویژگی‌های فاز تسریع شده
در این مرحله، بیماری با سرعت بیشتری پیشرفت می‌کند. تکثیر مداوم گرانولوسیت‌های پاتولوژیک باعث تشدید علائم مرحله اول از جمله تعریق شبانه و درد شدیدتر و همچنین علائم مشخصه کم‌خونی، خستگی و بی‌حالی دائمی و همچنین تنگی نفس و کاهش ظرفیت ورزش می‌شود. تشخیص لوسمی در این مرحله هنوز شانس خوبی برای درمان مؤثر دارد، اگرچه پاسخ به درمان کمی بدتر است.
ویژگی‌های بحران انفجاری
مرحله نهایی بیماری با تهاجمی بیشتر آن مشخص می‌شود. در طی این مرحله، لوسمی مزمن مانند یک نوع حاد لوسمی که می‌تواند میلوئید یا لنفوبلاستیک باشد، شروع به رفتار می‌کند. این بیماری با عفونت‌های مکرر و مکرر ظاهر می‌شود که با درمان استاندارد قابل‌درمان نیستند. همچنین بیماران مبتلا به اختلالات خونریزی، یعنی اختلالات لخته شدن خون ناشی از تعداد کم پلاکت‌ها تشخیص داده می‌شوند. در این مرحله، بیماری معمولاً به‌عنوان لوسمی حاد درمان می‌شود و پیش آگهی بدتر است.
لوسمی میلوئید حاد (AML):
لوسمی میلوئید حاد یک نئوپلاسم بدخیم سیستم خون‌ساز است که منشأ آن گلبول‌های سفید خون است. جهش‌های ژنتیکی که باعث این بیماری می‌شوند شرح داده شده است. سلول‌های خونی سالم به‌تدریج توسط سلول‌های بدخیم یا انفجار جابه‌جا می‌شوند و در مدت‌زمان بسیار کوتاهی باعث نارسایی اندام و مرگ می‌شوند.
لوسمی حاد میلوئیدی در تمام گروه‌های سنی رخ می‌دهد، خطر ابتلا به آن با افزایش سن افزایش می‌یابد و میانگین سنی بیماران ۶۵ سال است. در میان کودکان، این نوع لوسمی چندان رایج نیست و تقریباً ۱۰ درصد از بیماران جوان مبتلا به نئوپلاسم‌های بدخیم را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.
علائم و نشانه‌های اصلی عبارت‌اند از:
- کم‌خونی به دلیل کاهش تعداد گلبول‌های قرمز خون (که توسط سلول‌های پاتولوژیک جابه‌جا شده‌اند) ایجاد می‌شود که مسئول انتقال اکسیژن در سراسر بدن هستند. علائم شامل ضعف، بی‌حالی، رنگ‌پریدگی پوست و غشا‌های مخاطی، ضربان قلب سریع، احساس خستگی مزمن و کاهش کلی عملکرد فیزیکی است.
- اختلالات هموراژیک ناشی از کمبود پلاکت‌ها (ترومبوسیت‌ها) که مسئول انعقاد خون هستند، در عملکرد مناسب یا کاهش قابل‌توجه تعداد آنها. اختلالات خونریزی می‌تواند با پتشی روی پوست (خونریزی‌های دقیق پوست، به‌ویژه در اندام‌ها)، خونریزی که متوقف کردن آن بسیار دشوار است (حتی در صورت آسیب‌های جزئی)، خونریزی خودبه‌خود از بینی و لثه و آسان ظاهر شود. کبودی و هماچوری.
- عفونت‌های فرصت‌طلب ناشی از کاهش ایمنی. در نتیجه کاهش گلبول‌های سفید طبیعی. بدون درمان آنتی‌بیوتیکی مناسب، این عفونت‌ها می‌توانند جدی باشند.
سایر علائم نگران‌کننده عبارت‌اند از:
- درد شدید استخوان (بازوها، پا‌ها، سر، مفاصل)
- تب و تعریق شبانه
- التهاب مخاط دهان و سایر بخش‌های دستگاه گوارش
- ازدست‌دادن اشتها، در میان موارد دیگر، منجر به کاهش وزن می‌شود.
لوسمی لنفوبلاستیک (CLL):
لوسمی لنفوبلاستیک مزمن (CLL) شایع‌ترین نوع لوسمی در دنیای غرب است و عمدتاً در سنین بالا رخ می‌دهد. CLL می‌تواند سال‌ها علائم خفیفی داشته باشد و ممکن است نیازی به درمان نداشته باشد، اما همچنین می‌تواند تهاجمی شود و – به دلیل مقاومت در برابر درمان – می‌تواند منجر به مرگ شود.
لوسمی لنفوبلاستیک مزمن زمانی رخ می‌دهد که تکثیر و تجمع کنترل نشده‌ای در خون و مغز استخوان (گاهی اوقات در غدد لنفاوی، طحال و کبد) لنفوسیت‌های تغییریافته نئوپلاستیک – گلبول‌های سفید خون وجود داشته باشد. با پیشرفت بیماری، لنفوسیت‌های اصلاح شده سلول‌های خونی سالم را از بین می‌برند.
علل لوسمی لنفوبلاستیک مزمن ناشناخته است، اما دانشمندان فرض می‌کنند که استعداد ژنتیکی عامل مهمی در ایجاد آن است.
شایع‌ترین علائم لوسمی لنفوبلاستیک مزمن عبارت‌اند از:
- بزرگ‌شدن بدون درد غدد لنفاوی
- افزایش دما برای مدت طولانی‌تر، تقریباً ۲ هفته.
- عرق شبانه
- خستگی
- کاهش وزن
بااین‌حال، به‌ندرت است که بیماران با همه علائم مراجعه کنند، زیرا تعداد زیادی از موارد بدون علامت هستند.
لوسمی لنفوبلاستیک حاد (ALL):
لوسمی لنفوبلاستیک حاد (ALL) یک نئوپلاسم بدخیم سیستم لنفاوی است که عمدتاً جوانان را مبتلا می‌کند. این شایع‌ترین نئوپلازی در بین کودکان (به‌ویژه در سنین ۲ تا ۶ سال) است و ۳۰ تا ۷۵ درصد از تشخیص‌های سرطان خون را در این محدوده سنی نشان می‌دهد. اگرچه بروز سالانه آن ۲ مورد در ۱۰۰۰۰۰ نفر است.
لوسمی لنفوبلاستیک حاد و همچنین نوع میلوئید ناشی از جهش‌های ژنتیکی در این مورد در سلول‌های لنفاوی نابالغ مغز استخوان به نام لنفوبلاست‌ها در حفره‌های مغز استخوان رشد کنترل نشده لنفوبلاست‌ها رخ می‌دهد. همچنین پیشرفت بسیار سریعی دارد و علائم آن به‌ویژه از اشغال مغز و جابه‌جایی سلول‌های خون‌ساز سالم ناشی می‌شود.
این نوع سرطان خون تظاهرات بسیار متغیری دارد و علائم متفاوتی را از یک بیمار به بیمار دیگر، هم از نظر مکان، هم از نظر شدت و هم از نظر مدت، ایجاد می‌کند. این می‌تواند به‌عنوان یک بیماری تب‌دار طولانی‌مدت همراه با عفونت‌هایی با درجات مختلف شدت شروع شود و به درمان‌های معمول پاسخ نمی‌دهد و یا به طور مستقیم به تظاهرات نارسایی مغز استخوان مانند لوسمی میلوئیدی.
در بسیاری از مواقع علائم اولیه نادیده گرفته می‌شوند و به آسیب‌شناسی‌های رایج و پیش‌پاافتاده نسبت داده می‌شوند، اما بیماری به طور غیر قابل پیشروی پیشرفت می‌کند و علائم خاص‌تری مانند کم‌خونی، خونریزی از پوست یا غشای مخاطی و تب را ایجاد می‌کند. گاهی اوقات درد شدید استخوان همراه با تعریق زیاد شبانه نیز در لوسمی لنفوبلاستیک شایع است.
در معاینه فیزیکی بیمار مبتلا به لوسمی، تشخیص تورم غدد لنفاوی و همچنین افزایش اندازه کبد و طحال معمول است.
مهم‌ترین علائمی که ممکن است نشان‌دهنده این بیماری باشد عبارت‌اند از:
- اختلال انعقاد خون با ایجاد آسان کبودی‌ها بر روی بدن، حتی در اثر برآمدگی‌ها یا ساییدگی‌های جزئی و با ایجاد لکه‌های کوچک قرمزرنگ روی پوست ظاهر می‌شود. سایر علائم شامل وجود خون در ادرار و همچنین خونریزی از لثه و بینی است که به‌سختی متوقف می‌شود.
- درد در عضلات و مفاصل (به‌خصوص در اندام‌ها) و بی‌حسی مکرر اندام‌ها
- تب و تعریق شبانه
- کم‌خونی ناشی از کمبود گلبول‌های قرمز. وجود کم‌خونی می‌تواند باعث احساس خستگی دائمی، کاهش توانایی ورزش، بی‌حالی و خواب‌آلودگی و همچنین رنگ‌پریدگی پوست شود.
- عفونت‌های مکرری که با وجود درمان آنتی‌بیوتیکی، دوباره ظاهر می‌شوند. این به دلیل تأثیر سلول‌های سرطانی بر روی سیستم ایمنی ایجاد می‌شود. لکوسیت‌های سالم توسط سلول‌های سرطانی پاتولوژیک از بین می‌روند و بدن را بیشتر و بیشتر مستعد ابتلا به عفونت‌های مختلف ویروسی، باکتریایی و قارچی می‌کنند.
- ازدست‌دادن اشتها و وزن
- بزرگ‌شدن غدد لنفاوی
- درد‌های معده ناشی از بزرگ‌شدن طحال یا کبد
سایر موارد سرطان خون:
در هر گروه زیرگروه‌های دیگری وجود دارد و شناسایی صحیح زیرگروه مناسب در هر بیمار جداگانه برای صحیح‌ترین مسیر درمانی که باید انجام شود ضروری است.
سندرم‌های میلودیسپلاستیک
سندرم‌های میلودیسپلاستیک اختلالات خونی هستند که می‌توانند به لوسمی میلوئید حاد تبدیل شوند و بنابراین اغلب به‌عنوان “پیش لوسمی” در نظر گرفته می‌شوند. آنها با تأثیر بر تولید سلول‌های خونی بر سلول‌های بنیادی مغز استخوان تأثیر می‌گذارند: بدن کمتر تولید می‌کند و آن‌هایی که تولید می‌کند معیوب هستند. آنها بیماری‌هایی هستند که با کمبود سلول‌های خونی (سیتوپنی) مشخص می‌شوند، بسته به نوع سلول کمبود علائم، اما درمان‌های ممکن نیز متفاوت است.
این سندرم‌ها بیشتر افراد مسن را در حدود ۷۰ سالگی تحت‌تأثیر قرار می‌دهند. اشکال کم خطری وجود دارند که همیشه نیاز به شروع درمان ندارند و انواع پرخطر با احتمال بیشتری برای تبدیل‌شدن به لوسمی وجود دارند که از سوی دیگر نیاز به درمان دارند.
لنفوم
لنفوم نوعی سرطان خون است که سیستم لنفاوی را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد، سیستمی که مسئول دفع مایعات اضافی از بدن و تولید سلول‌های ایمنی است. لنفوم‌ها گروه ناهمگن و متنوعی از اختلالات هستند که در پایه آن مشکلی در سیستم ایمنی وجود دارد که منجر به تولید بیش از حد لنفوسیت‌ها می‌شود که سپس در غدد لنفاوی و سایر بافت‌ها تجمع می‌یابند. آنها در واقع با تورم غدد لنفاوی مشخص می‌شوند. لنفوم‌ها عمدتاً به دو گروه اصلی طبقه‌بندی می‌شوند:
- لنفوم هوچکین
- لنفوم‌های غیر هوچکین
تمایز بین یک نوع لنفوم و نوع دیگر عمدتاً بر اساس تجزیه و تحلیل بافت گرفته شده از بیمار است.
بیش از ۶۰ نوع لنفوم وجود دارد و هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. شناسایی نوع دقیق لنفومی که بر یک بیمار تأثیر می‌گذارد برای انکولوژیست برای تعیین پیش آگهی و ایجاد یک برنامه درمانی مؤثر مهم است.
ماکروگلوبولینمی والدنستروم (MW)
ماکروگلوبولینمی والدنستروم (یا بیماری والدنستروم) نیز سرطانی است که بر لنفوسیت‌های B تأثیر می‌گذارد و گاهی اوقات به‌عنوان نوعی لنفوم لنفوپلاسمیتیک شناخته می‌شود. این یک بیماری نسبتاً نادر است که شامل تولید بیش از حد لنفوسیت‌ها می‌شود و همچنین به‌ویژه افراد بسیار مسن را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.
مولتیپل میلوما
مولتیپل میلوما توموری است که سلول‌های پلاسما را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. این‌ها نوعی گلبول سفید هستند که معمولاً آنتی‌بادی تولید می‌کنند، که دیگر در بیماران مبتلا به میلوما به طور معمول رخ نمی‌دهد. سلول‌های پلاسما بدخیم در مغز استخوان انباشته می‌شوند، پروتئین‌های غیرطبیعی را به جای آنتی‌بادی‌هایی تولید می‌کنند که باعث ایجاد مشکلاتی در بدن می‌شوند و منجر به سیستم ایمنی افسرده و مستعد عفونت می‌شوند.
مولتیپل میلوما می‌تواند بدون علامت ظاهر شود. اما در اشکال علامت دار اغلب با درد استخوان، شکستگی‌های مکرر که توضیح آن دشوار است و سایر مشکلات استخوانی همراه است.
علائم سرطان خون چیست؟
سرطان خون در مغز استخوان، جایی که تولید گلبول‌های خونی (گلبول‌های قرمز و سفید و پلاکت‌ها) تولید می‌شود، شروع می‌شود. این بیماری تعداد این سلول‌های حیاتی را کاهش می‌دهد. این وضعیت باعث کم‌خونی، سرگیجه، رنگ‌پریدگی، خستگی و مشکلات تنفسی به دلیل کمبود گلبول‌های قرمز (گلبول‌های قرمز) می‌شود.
علائم شایع خونریزی بینی، نقاط خونریزی روی پوست و کبودی پس از صدمات بی‌ضرر است. معاینه فیزیکی شامل لمس غدد لنفاوی، کبد و طحال است که در مورد لوسمی ممکن است بزرگ شود.
در سرطان خون، هر مورد منحصر به فرد و خاص است، اما سایر علائم رایج عبارت‌اند از:
خستگی:
ضعف به صورت سستی و بی‌حسی ظاهر می‌شود. علاوه بر این، خستگی بر افرادی تأثیر می‌گذارد که در جنبه‌های غیر فیزیکی احساس خستگی و افسردگی می‌کنند: احساس بی‌میلی و فقدان ابتکار (عاطفی)، کاهش ظرفیت فکری (ادراکی) و کاهش عملکرد (رفتاری).
پوسیدگی:
خستگی یا فرسودگی معمولاً موقتی است و می‌تواند به دلایل خاص و متنوعی نسبت داده شود. بااین‌حال، در پشت خستگی، ضعف و بیماری‌های خستگی نیز می‌توانند پنهان شوند، به‌خصوص اگر این ناراحتی دائمی باشد و فراتر از تنبلی عمومی باشد.
تب:
تب به‌عنوان دمای بدن بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد تعریف می‌شود. دما را می‌توان با استفاده از دماسنج مناسب، در گوش، زیر بغل (زیر بغل)، زیر زبان در دهان (دهانی)، یا در مقعد (رکتال) اندازه‌گیری کرد. همچنین دماسنج‌هایی وجود دارند که دما را مستقیماً روی پیشانی اندازه‌گیری می‌کنند.
عرق شبانه:
این یک علامت عمومی است که می‌تواند خود را در بسیاری از بیماری‌های مختلف مانند عفونت‌ها و تومور‌ها نشان دهد یا بدون دلیل ظاهری و بدون ارتباط با آسیب‌شناسی ظاهر شود. ترکیبی از تعریق شبانه، تب و کاهش وزن ممکن است با یک فرآیند سرطانی مرتبط باشد.
کاهش وزن:
کاهش وزن همچنین می‌تواند به برخی آسیب‌شناسی مربوط باشد. در این مورد، مراجعه به پزشک مهم است، به‌خصوص اگر کاهش وزن ناگهانی، بسیار محسوس و بدون دلیل ظاهری باشد.
ازدست‌دادن اشتها داشتن اشتهای خوب همیشه نشانه‌ای از سلامتی محسوب می‌شود. بی‌اشتهایی به‌موقع برای مدت کوتاهی طبیعی است. بااین‌حال، اگر برای مدت طولانی یا حتی ثابت متحمل شود، می‌تواند نشانه‌ای از یک بیماری باشد که برای آن مراجعه به پزشک بسیار مهم است.
درمان سرطان خون
در سرطان خون، درمان بیش از هر چیز به نوع لوسمی که بیمار مبتلا می‌شود بستگی دارد. این‌ها گزینه‌های اصلی درمان هستند:
شیمی‌درمانی
در اکثر بیماران مبتلا به لوسمی انتخاب می‌شود. داروها (سیتواستاتیک) به سلول‌هایی که به طور غیرقابل‌کنترلی تقسیم می‌شوند حمله می‌کنند. بااین‌حال، در بدن ما سلول‌های سالمی نیز داریم که به‌سرعت تقسیم می‌شوند. بنابراین شیمی‌درمانی می‌تواند به طور موقت بر بافت‌های سالم بدن یا سایر اندام‌ها تأثیر بگذارد.
رادیوتراپی
رادیوتراپی انکولوژی یا رادیوتراپی یک تخصص بالینی برجسته است که مسئول اپیدمیولوژی، پیشگیری، پاتوژنز، کلینیک، تشخیص، درمان و ارزیابی پیش آگهی نئوپلاسم‌ها، به‌ویژه درمان مبتنی بر پرتو‌های یونیزان است.
پیوند مغز استخوان
این یک روش پزشکی در زمینه هماتولوژی است و معمولاً در بیماران مبتلا به سرطان خون یا مغز استخوان (اعم از مولتیپل میلوما یا لوسمی) انجام می‌شود. سلول‌های بیمار را حذف می‌کند و سلول‌های بنیادی را معرفی می‌کند که می‌توانند سلول‌های خونی و پلاکت‌های سالم تولید کنند.
درمان بیولوژیکی ایمونوتراپی
درمان اصلاح‌کننده پاسخ بیولوژیکی، بیوتراپی، درمان بیولوژیک یا درمان MRB به استراتژی‌های درمانی برای تحریک یا بازسازی سیستم ایمنی در مواجهه با سرطان، عفونت یا سایر بیماری‌ها یا کاهش عوارض جانبی درمان‌های تهاجمی مورد استفاده علیه سرطان اشاره دارد..
بسته به نوع لوسمی که بیمار از آن رنج می‌برد، شدت، شکل و درجه شیمی‌درمانی ارزیابی می‌شود. شیمی‌درمانی عوارض جانبی دیگری نیز دارد، مانند تهوع، استفراغ، بی‌حالی، التهاب مخاطی (موکوزیت) و ریزش مو.
سیتواستاتیک ممکن است خطر ابتلا به سرطان (مواد سرطان‌زا) را افزایش دهد. پزشکان ابتدا باید سودمندی و خطرات یک درمان را در نظر بگیرند.
در مورد لوسمی، شیمی‌درمانی اغلب تنها راه مبارزه با این بیماری است. معمولاً عوامل سیتوتوکسیک به صورت تک دوز یا ترکیبی تجویز می‌شوند. درمان شیمی‌درمانی در فواصل منظم (چرخه) انجام می‌شود. در طول درمان، پزشک باید به طور منظم آزمایش خون انجام دهد.
شیمی‌درمانی به طور موقت به مغز استخوان آسیب می‌رساند، زیرا تشکیل سلول‌های خونی جدید و سلول‌های سیستم ایمنی بدن مختل می‌شود. در نتیجه، کم‌خونی و سرکوب سیستم ایمنی ممکن است رخ دهد و خطر عفونت و خونریزی را افزایش دهد.
چگونه از سرطان خون پیشگیری می‌شود؟
متأسفانه، تاکنون هیچ اقدام شناخته شده‌ای برای پیشگیری از سرطان خون وجود ندارد. علاوه بر این، امکان تشخیص زودهنگام آن وجود ندارد. بااین‌حال، برای کاهش خطر ابتلا به سرطان، باید مراقب آلاینده‌های شیمیایی، به‌ویژه بنزن و مواد حاوی آن باشد.
توصیه می‌شود از مصرف دخانیات و مشروبات الکلی خودداری کنید، ورزش کنید، مراقب رژیم غذایی خود باشید و از این طریق کیفیت زندگی خوبی داشته باشید. پرتو‌های یونیزان (مثلاً اشعه ایکس) یک عامل خطر است.
در صورت بروز علائم طولانی‌مدت مانند کسالت، ضعف، خستگی و تب، باید با پزشک مشورت کرد تا علل احتمالی را توضیح دهد. حتی اگر احتمال ابتلا به سرطان خون در مقایسه با سایر بیماری‌ها کم باشد، باید مشخص شود که هر چه بیماری زودتر تشخیص داده شود، شانس درمان بیشتر است.
دلایل بسیار کمی برای لوسمی‌های دوران کودکی مرتبط با سبک زندگی یا محیط وجود دارد. بنابراین، مهم است که بدانید، در بیشتر موارد، این کودکان یا والدین آنها کاری نمی‌توانستند برای پیشگیری از این سرطان‌ها انجام دهند.
