استنشاق موادی که به بافت ریه آسیب می‌رساند، استعداد ژنتیکی و قرارگرفتن در معرض این عوامل منجر به تشکیل تومور بدخیم سیستم برونش ریوی می‌شود. مرحله 3 سرطان ریه شکل پیشرفته این بیماری است که در آن فرآیند می‌تواند به دیواره قفسه سینه، پلورا، دیافراگم گسترش یابد، در حالی که غدد لنفاوی در ناحیه جداشدن برونش اصلی یا از سمت آسیب‌دیده تحت‌تأثیر قرار می‌گیرند. سرطان ریه پیشرفته همچنین با متاستاز به اندام‌های دور مشخص می‌شود. اندازه تومور ممکن است بیش از 6 سانتی‌متر باشد.
سرطان ریه پیشرفته چگونه ظاهر می‌شود؟
سرفه، خلط، تنگی نفس – این علائم در هر بیماری ریوی دیگری نیز دیده می‌شود. هوشیاری باید ناشی از طول مدت تظاهرات و عدم تأثیر درمان با وسایل سنتی باشد.
همچنین ویژگی‌های مرحله 3 سرطان ریه عبارت‌اند از:
هموپتیزی – ظاهرشدن خون در خلط که در هنگام فروپاشی تومور رخ می‌دهد. این فرآیند با ضعف ناتوان‌کننده و تغییرات ناگهانی دما همراه است.
تنگی نفس پیش‌رونده – به دلیل انسداد برونش یا فشرده‌شدن راه‌های هوایی توسط یک غدد لنفاوی بزرگ رخ می‌دهد. مشخصه شکست پلور توسط متاستازها است، در حالی که ایجاد پلوریت امکان‌پذیر است.
درد – زمانی که تومور در دیواره قفسه سینه رشد می‌کند و همچنین زمانی که روند به پلور گسترش می‌یابد ظاهر می‌شود. درد به ویژه زمانی که تومور در رأس ریه قرار دارد شدید است، زیرا ساختارهای عصبی بزرگی در آنجا قرار دارند. درگیرشدن در روند اعصاب بین دنده‌ای، متاستاز به دنده‌ها یا ستون فقرات نیز با درد شدید همراه است که قابل‌تحمل روش‌های متداول بیهوشی نیست.
محلی‌سازی تومور نیز بر تصویر بالینی تأثیر می‌گذارد. مرحله 3 سرطان ریه محیطی اغلب فقط در مرحله عوارض تشخیص داده می‌شود، زمانی که عملکرد اندام مختل می‌شود، خونریزی و مسمومیت رخ می‌دهد. جوانه‌زدن تومور در ساختارهای شبکه بازویی منجر به کاهش اندازه چشم در سمت ضایعه، احتمالاً افتادگی پلک، درد در گردن، شانه، اختلال در حرکت بازو می‌شود.
فشرده‌شدن عصب واگ توسط یک تومور می‌تواند باعث گرفتگی صدا به دلیل فلج شدن عضلات صوتی شود. جوانه‌زدن در پریکارد منجر به درد در قلب می‌شود. تورم صورت همراه با سیانوز، تورم وریدهای گردن، اختلالات بینایی با یک تومور بزرگ که ورید اجوف فوقانی را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد، رخ می‌دهد که در نتیجه خروج وریدی مختل می‌شود.
درمان سرطان ریه پیشرفته
امکان جراحی برای سرطان ریه پیشرفته به‌اندازه تومور، محل آن و درگیری سایر ساختارها در فرآیند بستگی دارد. در حین عمل، یا کل ریه در معرض برداشتن قرار می‌گیرد یا بخشی از عضوی که کانون بیماری است به همراه غدد لنفاوی برداشته می‌شود. در این مورد، جراحی با شیمی درمانی سرطان ریه ترکیب می‌شود، با مرحله 3 سرطان ریه، دوره قبل از جراحی و در دوره پس از عمل تجویز می‌شود.
دوره پیش از جراحی یا درمان نئوادجوانت شامل معرفی داروهایی است که رشد سلول‌های تومور را قبل از جراحی مهار می‌کنند به کاهش تومور کمک می‌کند و خطر عود را در آینده کاهش می‌دهد.
تجویز شیمی درمانی پس از جراحی یا درمان کمکی، برای از بین بردن سلول‌های سرطانی باقی‌مانده و جلوگیری از عود توصیه می‌شود.
امروزه داروهایی برای از بین بردن سلول‌های بدخیم وجود دارد که ایمنی ضد تومور را فعال می‌کند. ایمونوتراپی برای مرحله 3 سرطان ریه حتی اگر شیمی درمانی سنتی مؤثر نباشد مؤثر است. با این حال، اثربخشی آن به حضور مولکول‌های هدف در بافت‌های تومور بستگی دارد. در این مورد، لازم است یک تجزیه‌وتحلیل ژنتیکی مولکولی انجام شود که امکان انتخاب درمانی مؤثر برای یک بیمار خاص را فراهم می‌کند.
در صورت وجود موارد منع مصرف، پرتودرمانی همراه با شیمی درمانی تجویز می‌شود. پرتودرمانی برای مرحله 3 سرطان ریه در ترکیب با دارودرمانی نیز می‌تواند به عنوان تنها درمان سرطان سلول کوچک استفاده شود. امروزه، علاوه بر تابش کلاسیک، براکی‌تراپی نیز انجام می‌شود که شامل تأثیر مستقیم بر سلول‌های تومور، زمانی که بافت‌های سالم عملاً تحت‌تأثیر قرار نمی‌گیرند.
پیش‌بینی روند سرطان ریه پیشرفته
نرخ بقای پنج‌ساله برای مرحله 3 سرطان ریه 20٪ است. با این حال، شانس بهبودی به شیوع متاستازها نیز بستگی دارد؛ برای سرطان ریه پیشرفته، در صورت استفاده از طیف کامل روش‌های ممکنی چون جراحی، شیمی درمانی سرطان ریه و پرتودرمانی سرطان ریه، درمان مؤثرتر خواهد بود. نقش مهمی توسط محلی‌سازی تومور ایفا می‌شود، بیماران با تمرکز بر روی محیطی شانس بیشتری دارند. اگر تومور در نزدیکی رگ‌های بزرگ، گره‌های عصبی و مجاری تنفسی قرار داشته باشد، شانس بهبودی بستگی به درمان به‌موقع و یک رویکرد یکپارچه دارد.
